کارلوس مانوئل بریتو لئال کیروش (به پرتغالی: Carlos Manuel Brito Leal Queiroz) (تلفظ: کـِیروش؛[۱][توضیح ۱] ۱ مارس ۱۹۵۳ –) مربی فوتبال اهل پرتغال است.[۲]
کیروش در دو دوره دستیار آلکس فرگوسن در منچستر یونایتد، و دو دوره سرمربی تیم ملی پرتغال بوده‌است و این تیم را در جام جهانی ۲۰۱۰ رهبری کرد.[۲]
او قبلاً موفق به راهیابی به جام جهانی ۲۰۰۲ با تیم ملی آفریقای جنوبی شده‌بود.[۲]
از دیگر تجربیات مربیگری وی می‌توان به سرمربیگری رئال مادرید در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴ لالیگا اشاره کرد که دوران ناموفقی برای وی تلقی می‌شود.[۲] او سابقه مربیگری در جی‌لیگ (ژاپن) و ام‌ال‌اس (ایالات متحده) را نیز دارد.[۲]
بازیگری
کیروش در دوران جوانی خود، از ۱۵ تا ۲۱ سالگی در تیم شهر محل تولد خود در نامپولای موزامبیک، باشگاه فروویاریو نامپولا، دروازه‌بان بود.[۳] پس از این که موزامبیک از پرتغال اعلام استقلال کرد و انقلاب میخک در پرتغال اتفاق افتاد، کیروش فوتبال خود را رها کرد و به پرتغال، کشور اجدادی خود مهاجرت کرد.[۴]
مربیگری
در پرتغال (۱۹۹۶–۱۹۷۸)
- سال‌های آغازین
کیروش در دانشگاه صنعتی لیسبون تحصیل کرد[۵][توضیح ۲] و با مدرک کارشناسی ارشد تربیت بدنی — گرایش فوتبال فارغ‌التحصیل شد. او مربیگری را از سال ۱۹۷۸ با سرمربیگری تیم دانشگاه محل تحصیل خود که ۲ سال به طول انجامید آغاز کرد.[۶]
در سال ۱۹۸۱ سرمربی تیم زیر ۱۳ سال باشگاه دسته‌دومی اسپورتینگ لیسبون الیویاس شد و سپس در بلننسیش مربی تیم زیر ۱۵ سال بود. در فصل ۱۹۸۴–۱۹۸۳، دستیار تیم بزرگسالان استوریل پرایا در لیگ برتر فوتبال پرتغال بود.
- تیم‌های ملی پایه پرتغال
پس از این کیروش در سال ۱۹۸۵ با فدراسیون فوتبال پرتغال همکاری خود را آغاز کرد و در فوتبال پایه ملی مشغول به کار شد. ابتدا به مدت دو سال دستیاری تیم ملی زیر ۱۸ سال را بر عهده داشت و سپس همزمان سرمربی تیم‌های زیر ۱۶، زیر ۱۸ و زیر ۲۰ بود. از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱، کیروش توانست سه موفقیت بزرگ با تیم‌های پایه پرتغال کسب کند، ۲ بار متوالی قهرمانی جام جهانی فوتبال جوانان با بازیکنان زیر ۲۰ سال در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۱، و یک قهرمانی جام ملت‌های اروپای نوجوانان با تیم زیر ۱۶ سال در سال ۱۹۸۹. بازیکنانی مانند لوئیس فیگو، روی کاستا و ژائو پینتو از کشف‌ها و دست‌پرورده‌های شاخص کیروش در این دوران بودند. بعداً از کیروش به عنوان «معمار نسل طلایی فوتبال پرتغال» یاد شد.[۶][۸] قهرمانی‌های کیروش باعث شد تا او در سال ۱۹۹۰ نشان لیاقت بین‌المللی را از فدراسیون پرتغال و بالاترین درجه افتخار یک ورزشکار را از دولت پرتغال دریافت کند.[۶]
- تیم ملی پرتغال
کیروش در سال ۱۹۹۱ به سرمربیگری تیم ملی فوتبال پرتغال انتخاب شد اما نتوانست تیم را به جام جهانی ۱۹۹۴ ببرد و در سال ۱۹۹۳ از مربیگری تیم کناره‌گرفت. او ۲۳ بازی روی نیمکت این تیم نشست که حاصل آن ۱۰ برد، ۸ مساوی و ۵ شکست بود.[۹] پس از شکست در راهیابی به جام جهانی، کیروش در تلویزیون گفت «این تیم ملی پرتغال است که باید همه گندکاری‌های فدراسیون را جمع کند»،[توضیح ۳] که به جمله مشهوری در این کشور تبدیل شد.[۵]
- اسپورتینگ
او در دو فصل ۱۹۹۵–۱۹۹۴ و ۱۹۹۶–۱۹۹۵ لیگ برتر فوتبال پرتغال، مربیگری باشگاه اسپورتینگ لیسبون را برعهده داشت و در لیگ، یک مقام سومی و یک دومی کسب کرد. تیم کیروش در جام حذفی و سوپرجام نیز یک قهرمانی به‌دست‌آورد تا او دوران موفقی را با این باشگاه تجربه کند.[۸]
در آمریکا، ژاپن و امارات (۱۹۹۹–۱۹۹۶)
- نیویورک/نیوجرسی مترو استارز
کیروش در تابستان ۱۹۹۵ پیشنهاد فدراسیون فوتبال آمریکا برای سرمربیگری در تیم ملی فوتبال مردان آمریکا را رد کرد.[۱۰] در سال ۱۹۹۶، مربیگری باشگاه تازه‌تأسیس نیویورک/نیوجرسی مترو استارز را از هفته نهم فصل اول ام‌ال‌اس، معتبرترین لیگ فوتبال در آمریکا پذیرفت تا جانشین ادی فیرمانی مستعفی در این تیم شود. کیروش که با دستمزد ۲۰۰٫۰۰۰ دلاری تا پایان فصل، گران‌ترین مربی آن فصل لیگ بود و به اعتقاد کارشناسان آمریکایی فراتر از سطح این لیگ نیز بود، از امکانات باشگاه ناراضی بود. در حالی که ۳ هفته به پایان فصل باقی بود، مترو استارز پیشنهاد تمدید قراردادی ۳ ساله به مبلغ ۱٫۵ میلیون دلار به او داد. همزمان باشگاه ژاپنی ناگویا گرامپوس اِیت که آرسن ونگر را در آستانه جدایی می‌دید، به کیروش پیشنهاد قراردادی ۶ میلیون دلاری برای ۳ فصل جی لیگ داد.[۱۱] ناگویا برای پاسخ کیروش به پیشنهاد خود ضرب‌الاجلی تعیین کرده‌بود که پیش از پایان فصل ام‌ال‌اس بود. کیروش به پیشنهاد باشگاه ژاپنی پاسخ مثبت داد اما متعهد شد تا پایان فصل روی نیمکت باشگاه آمریکایی بنشیند.[۱۲] او با تیمش تا پایان فصل ۱۲ برد و ۱۲ باخت را تجربه کرد،[۱۳][توضیح ۴] که با قرارگیری در جایگاه سوم جدول رده‌بندی کنفرانس شرق (در میان ۵ تیم) به مرحله حذفی ام‌ال‌اس راه یافت. در دور اول مرحله حذفی، مترو استارز در ۳ بازی برابر دی‌سی یونایتد، در دو بازی شکست خورد[۱۴][توضیح ۵] و در ۲ اکتبر حذف شد. کیروش بلافاصله راهی ژاپن شد تا رهبری ناگویا را برعهده بگیرد.[۱۵]
- ناگویا گرامپوس آیت
کیروش ناگویا را در هفته ۲۱ جی‌لیگ ۱۹۹۶، در کورس قهرمانی و جایگاه سوم جدول از ونگر تحویل گرفت و با ۶ برد و ۳ باخت، نایب‌قهرمان شد.[۱۶] در نوامبر، ناگویا با شکست برابر تیم نه‌چندان مطرح کوسمو اویل در اولین بازی خود در جام امپراتور، در دور سوم این جام حذف شد. ناگویا با پیروزی بر شیمیزو اس‌پالس و کاشیما آنتلرز و قهرمانی جام سونتوری فصل را به پایان برد.[۱۷]<ref[توضیح ۶] در فصل ۱۹۹۷ جی‌لیگ که مجدداً به صورت آپرتورا و کلاسورا برگزار شد، تیم کیروش حضور موفقی در لیگ نداشت، در لیگ آغازین فصل در جایگاه دوازدهم و در لیگ پایانی در جایگاه پنجم قرار گرفت[۱۸] که مجموعاً با ۱۶ برد و ۱۶ باخت، تیم نهم فصل شد.[۱۹] در جام جی‌لیگ با شکست در نیمه‌نهایی از مسابقات کنار رفت.[۲۰] در تک‌بازی جام بانک سانوا، قهرمان فصل پیش ام‌ال‌اس، دی‌سی یونایتد را برد و قهرمان شد.[۲۱] ناگویا در فصل ۹۷-۱۹۹۶ جام برندگان جام آسیا نیز از الهلال عربستان در فینال شکست خورد و نایب‌قهرمان شد.[۲۲] در نوامبر ۱۹۹۷ کوجی تاناکا در حالی جایگزین او شد که تنها بازی‌های باقی‌مانده این فصل در دسامبر و در جام امپراتور بود.[۲۰]
- بازگشت به آمریکا به عنوان مشاور
با پایان فصل در نوامبر ۱۹۹۷، کیروش از ناگویا جدا شد. در ژانویه ۱۹۹۸، طی قراردادی ۷ ماهه به عنوان مشاور فنی فدراسیون فوتبال آمریکا استخدام شد. مسئولیت او بررسی، ارزیابی و کمک به برنامه‌های بلندمدت فوتبال ملی پایه در آمریکا بود.[۱۸] ماحصل کار کیروش در آمریکا، تهیه کیو ریپورت بود. در حالی که گفته می‌شد فدراسیون آمریکا پیشنهادی ۱ میلیون دلاری برای سرمربیگری تیم ملی به او ارائه کرده، کیروش احتمالاً با دستمزد بیشتری سرمربی تیم ملی فوتبال امارات شد.[۲۳]
- تیم ملی امارات
کیروش در تیم امارات جمعاً در ۱۶ مسابقه رسمی روی نیمکت نشست که حاصل آن ۸ برد، ۲ مساوی و ۶ باخت بود.[۲۴] امارات با کیروش در جام ملت‌های خلیج فارس و جام ملت‌های عرب شرکت کرد که در آنها به‌ترتیب در جایگاه سوم و چهارم قرار گرفت.[۲۵][۲۶] در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸، در دور اول کره شمالی را در پنالتی شکست داد و در مرحله گروهی، با یک برد مقابل ژاپن و دو باخت برابر کره جنوبی و کویت در گروهش آخر شد و از مسابقات کنار رفت.[۲۷]
تیم ملی آفریقای جنوبی (۲۰۰۲–۲۰۰۰)
در اکتبر ۲۰۰۰، فدراسیون فوتبال آفریقای جنوبی که چندین گزینه برای مربیگری تیم ملی در نظر داشت (مانند رود کرول، رود گولیت، فرانک رایکارد و کارلوس آلبرتو پریرا) با کیروش تا ژوئن ۲۰۰۲ و پایان جام جهانی ۲۰۰۲ برای هدایت این تیم به توافق رسید.[۶] مبلغ قرارداد وی سالانه حدود ۱٫۶۸ میلیون رَند گزارش شد که با دستمزد گران‌ترین مربیان در این کشور فاصله بسیاری داشت.[۲۸][توضیح ۷] کیروش با این که خود در یک کشور آفریقایی و همسایه آفریقای جنوبی رشد یافته‌بود، در مورد فوتبال این کشور اطلاعات کمی داشت، اگرچه از بازیکنان این کشور (به ویژه آن‌هایی که در اروپا بازی می‌کردند) شناخت خوبی داشت.[۶]
یک ماه بعد در سپتامبر، بازی‌های انتخابی جام ملت‌های آفریقا ۲۰۰۲ آغاز شد و آفریقای جنوبی که در گروهی ۴ تیمی با لیبریا، کنگو و موریس هم‌گروه بود، با ۳ برد و ۳ تساوی به عنوان تیم دوم گروه به این جام راه یافت.[۲۹]
در بازی‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۰۲، آفریقای جنوبی که در آوریل ۲۰۰۰ و پیش از استخدام کیروش با حذف لسوتو به دور دوم راه یافته بود، با تیم‌های زیمباوه، بورکینافاسو، مالاوی و گینه در گروهی قرار گرفت که تیم اول آن به جام جهانی صعود می‌کرد. پس از این که گینه به دلیل دخالت دولت در فدراسیون این کشور توسط فیفا از مسابقات حذف شد، عملاً مدعی‌ترین حریف آفریقای جنوبی از راه این تیم برای حضور در جام جهانی کنار رفت. تیم کیروش با ۵ برد و ۱ مساوی،[۳۰] توانست بدون تهدید و با اختلاف نسبت به حریفان در جایگاه اول قرار بگیرد و به جام جهانی ۲۰۰۲ صعود کند. راهیابی در شرایطی اتفاق افتاد که بسیاری از بازیکنان کلیدی شاغل در اروپا مانند راده‌به و فیش به خاطر تمرکز بر بازی‌های باشگاهی، از حضور در تیم ملی کناره می‌گرفتند و فدرسیون و کیروش به این مسأله معترض بودند.[۳۱] کیروش گاه از اردوهای آماده‌سازی با بازیکنان لیگ برتر فوتبال آفریقای جنوبی استفاده می‌کرد و به دلیل فشردگی بازی‌های لیگ داخلی نیز مجبور به عدم دعوت از بازیکنان برخی تیم‌ها بود.[۳۲]
در جام ملت‌های آفریقا ۲۰۰۲ که از ژانویه آغاز شد، آفریقای جنوبی با بورکینافاسو، مراکش و غنا هم‌گروه شده‌بود. آفریقای جنوبی در دو بازی اول دو تساوی بدون گل مقابل بورکینافاسو و غنا کسب کرد اما در بازی سوم با پیروزی ۳–۱ برابر مراکش، با تفاضل گل بهتر نسبت به غنا به عنوان تیم اول گروه به دور حذفی صعود کرد تا با مالیِ میزبان بازی کند. تیم کیروش ۲–۰ از مالی باخت و حذف شد.[۳۳]
- انتقادها و جدایی
پس از عملکرد تیم در دور گروهی جام ملت‌ها که با انتقاد مواجه شد، حذف و باخت به مالی هواداران را بیش از پیش از کیروش عصبانی کرد.[۳۴] آفریقای جنوبی که در سه دوره اخیر جام ملت‌های آفریقا، یک قهرمانی، یک نایب‌قهرمانی و یک سومی داشت، این دوره در حد تیم مدعی ظاهر نشد.[۳۵] کیروش که پیش از آغاز این مسابقات مسئولیت کامل نتایج را پذیرفته بود، پس از مسابقات معتقد بود که تیم عملکرد مناسبی داشته و با بدشانسی مواجه شده‌است. فدراسیون فوتبال در اوایل فوریه برای بررسی ادامه همکاری با کیروش، جلساتی برگزار کرد و گفته می‌شد که در قرارداد عملکرد تیم ملاکی برای همکاری درنظر گرفته‌شده‌است. با باقی بودن ۶ ماه از قرارداد، فدراسیون باید در صورت فسخ حدود ۳ میلیون رند خسارت به کیروش می‌داد.[۳۴] در حین تصمیم‌گیری فدراسیون که حدوداً یک ماه طول کشید، کیروش پس از ارائه گزارش به فدراسیون، از کشور رفت تا بازی دوستانه اسپانیا (حریف دور گروهی جام جهانی) را تماشا کند و تنها به گفتن این که «من امشب مثل یک بچه راحت می‌خوابم. وقتی شما به کار خودتان و کارفرمایتان اعتماد دارید دلیلی برای نگرانی نیست» بسنده کرد.[۳۶]
در این میان رسانه‌ها از اختلاف‌هایی میان کیروش و کمیته فنی فدراسیون، به ویژه اختلاف او با جومو سونو که مدیر فنی تیم ملی بود خبر می‌دادند. گفته می‌شد جونو در انتخاب بازیکنان تیم دخالت می‌کند و کیروش از این مسأله ناراضی است.[۳۷] جونو خواستار برکناری استیو کومفلا و راجر دسا از کادر فنی تیم هم بود که کیروش با این تغییر مخالف بود.[۳۸]
منتقدان کیروش معتقد بودند که صعود به جام ملت‌ها و جام جهانی برای آفریقای جنوبی طبیعی است و تیم نه‌تنها نتایج بدی گرفته، بلکه «خسته‌کننده» و «نازیبا» بازی می‌کند. به‌جای آن که کیروش خود را با شیوه بازی آفریقایی وفق دهد، سعی دارد شیوه‌های اروپایی به‌کار ببرد. منتقدان، او را دارای شخصیتی «خودمحور» توصیف می‌کردند که به دستیارانش کومفلا و مولوتو اختیاراتی در حد «توپ‌جمع‌کن» داده‌است. سقوط تیم در رده‌بندی فیفا، بی‌توجهی به بازیکنان آماده لیگ داخلی، دعوت از بازیکنان لژیونر ناآماده مثل فورچون و عدم توانایی در مهارت‌هایی مانند تهییج و انگیزه‌بخشی به بازیکنان از دیگر مواردی است که منتقدان بیان می‌کردند.[۳۹]
در مقابل افرادی معتقد بودند که کیروش باید بماند و به او فرصت داده‌شود. این عده اگرچه انتقادهایی به عملکرد کیروش داشتند، اما معتقد بودند که او مربی خوبی است و یک مربی خوب «یک‌شبه بد نمی‌شود». موافقان کیروش، به این نکته اشاره می‌کردند که فدراسیون آفریقای جنوبی را به‌سختی می‌توان یک نهاد «حرفه‌ای» نامید، اما هیچ‌کس نمی‌تواند منکر حرفه‌ای‌بودن کیروش شود و فدراسیون نباید تجربهٔ اخراج مربی قبل از جام جهانی ۱۹۹۸ را تکرار کند تا هزینه مالی و فنی بالای این قطع همکاری را بپردازد.[۴۰]
سرانجام در ۱۳ مارس ۲۰۰۲ همکاری قدراسیون و کیروش به پایان رسید و جومو سونو جانشین او شد.[۴۱] فدراسیون رسماً اعلام کرد که کیروش از مقام خود استعفاء داده است، اما کیروش این مسأله را تکذیب کرد.[۴۲] منابع دیگری از اخراج‌شدن کیروش خبر می‌دهند.[۴۳][۴۴]
سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران
دوره اول: ۱۳۹۳–۱۳۹۰
- عقد قرارداد
پس از جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۱، فدراسیون فوتبال ایران با او برای سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران مذاکره کرد. او حتی به تهران آمد و از امکانات و شهر بازدید کرد، و پس از دیدن بازی ایران و روسیه در ابوظبی برای تصمیم‌گیری درباره پیشنهاد قراردادی ۳٫۵ ساله راهی پرتغال شد.[۴۵] او در آستانه بالاگرفتن تنش‌های سیاسی در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ شرایط ایران را برای مربیگری پذیرفت،[۴۶] اما در شب ۲۵ بهمن با فرستادن یک ایمیل به فدراسیون فوتبال انصراف خود را از مربیگری تیم ملی ایران «به دلایل شخصی و خانوادگی» اعلام کرد.[۴۷] در نهایت وی از تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۹۰ رسماً سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران را برای یک دوره سه‌ساله به عهده گرفت.[۴۸]
- آغاز کار
نخستین بازی رسمی کیروش با تیم ایران، بازی دوستانه‌ای برابر ماداگاسکار بود که در ۲۶ تیر ۱۳۹۰ در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد و ایران ۰–۱ پیروز شد. کیروش در یک اردوی تمرینی که پیش از این بازی در تیرماه و در اتریش برگزار شد، در ۳ بازی تمرینی برابر تیم‌های باشگاهی اروپایی، تیم ایران را مربیگری کرده‌بود و در آنها آرایش بازیکنان متفاوت و چیدمان‌های ۱–۳–۲–۴ و ۳–۳–۴ را آزموده‌بود.[۴۹]
- انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴
بازی‌های انتخابی ایران برای جام جهانی از مرداد ۱۳۹۰ آغاز شد و تیم تحت رهبری کیروش که هنوز با آزمون و خطای تاکتیکی بازی می‌کرد، ابتدا با دو پیروزی مجموعاً ۰–۵ برابر مالدیو از مرحله دوم عبور کرد (ایران به دلیل رده‌بندی فیفا از حضور در مرحله اول معاف بود).[۵۰] در مرحله دوم که از شهریور تا اسفند ۱۳۹۰ برگزار شد، ایران با ۳ تیم بحرین، اندونزی و قطر هم‌گروه شد و با ۳ پیروزی و ۳ تساوی به عنوان تیم نخست گروه به مرحله دوم راه یافت. ایران در این مرحله با ۱۷ گل قوی‌ترین خط حمله را در میان تیم‌های آسیایی داشت.[۵۱]
تیم ایران در مرحله چهارم با تیم‌های کره جنوبی، ازبکستان، قطر و لبنان در گروهی ۵ تیمی قرار گرفت که ۲ تیم اول آن مستقیماً به جام جهانی راه می‌یافتند. در این بازی‌ها که از خرداد ۱۳۹۱ تا خرداد ۱۳۹۲ به طول انجامید، ایران با ۵ برد، ۱ تساوی و ۲ باخت توانست به عنوان تیم نخست به جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ راه یابد. ایران در دور رفت ابتدا ازبکستان را با یک گل در خانه‌اش شکست داد و سپس در خانه خود با قطر بدون گل مساوی کرد. پس از شکست ۰–۱ غیرمنتظره در خانه لبنان، ایران کره جنوبی را ۰–۱ برد.[۵۲] ایران در نخستین بازی مرحله برگشت در آبان ۱۳۹۱، در خانه با یک گل از ازبکستان باخت و تیم در شرایط بدی قرار گرفت، چرا که با دو شکست، یک تساوی از ۵ بازی، سرنوشت صعود مستقیم ایران به نتایج دیگر تیم‌ها و اما و اگر وابسته شده‌بود.[۵۳] ایران در ادامه، در خرداد ۱۳۹۲ هر ۳ بازی باقی‌مانده خود را برد و صعود کرد. ابتدا با پیروزی در خانه قطر، شانس صعود مستقیم خود را بازگرداند[۵۴] و با برد خانگی لبنان، به بازی پایانی در خانه کره رسید. ایران دوباره کره را ۰–۱ برد و به جام جهانی صعود کرد.[۵۵] کیروش که از بازی ازبکستان با چوی کانگ هی، مربی کره جنوبی وارد جنگ لفظی شدیداللحنی شده بود،[۵۶] پس از پیروزی مشت گره‌کرده نمایش داد که مورد اعتراض کره‌ای‌ها قرار گرفت.[۵۷]
- بازی‌های غرب آسیا
کیروش در این مسابقات که در آذر ۱۳۹۱ برگزار شد، بیشتر از بازیکنان جوانی استفاده کرد که در لیگ برتر فوتبال ایران بازی می‌کردند و قبلاً فرصت بازی در تیم ملی پیدا نکرده‌بودند.[۵۸] ایران که در مرحله گروهی این بازی‌ها با بحرین، یمن و عربستان سعودی هم‌گروه بود، ۲ تساوی و یک برد کسب کرد و با قرارگیری در جایگاه دوم حذف شد (تنها تیم نخست صعود می‌کرد).[۵۹]
- انتخابی جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵
- جام جهانی ۲۰۱۴
کیروش (پیراهن قرمز) در تمرین تیم ملی ایران پیش از بازی با
بوسنی، ۱ تیر ۱۳۹۳
دوره دوم: ۱۳۹۳–اکنون
- قرارداد
براساس برخی منابع، کی روش و دستیارانش در قرارداد نخست ۹ میلیارد تومان به پول کشور ایران، با تیم‌ملی ایران قرارداد داشته‌اند؛ کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال ایران گفته‌است: قرارداد سالانه کیروش و دستیارانش دو میلیون و پانصد هزار دلار است. قرارداد خود کی روش سالانه ۱٫۵ میلیون دلار است و او در صورت افزایش حقوق به تمدید قرارداد فکر می‌کند.[۶۰] سرمربی تیم ملی فوتبال برای تمدید قرارداد پیشنهاد افزایش ۷۰ درصدی مبلغ قراردادش را داده است، فدراسیون فوتبال به طور آشکار از پرداخت این مبلغ اعلام ناتوانی کرده است.[۶۱] فدراسیون فوتبال ایران به گفته هادی آیت‌اللهی قصد دارد برای تمدید، این رقم را ۲۰ درصد افزایش دهد و با کی روش به توافق برسد. با احتمال افزایش این ۲۰ درصد عایدی کادر فنی در قرارداد جدید نزدیک به ۱۱ میلیارد تومان خواهد بود. اما کفاشیان در گفتگو با «تسنیم» اشاره داشته‌است که کی روش ظاهراً برای تمدید قرارداد کادر فنی رقم ۵ میلیون دلار را مد نظر دارد؛ به عبارتی با تبدیل آن به پول کشور ایران سالیانه مبلغی در حدود ۱۵ میلیارد تومان، که البته از این مبلغ کیروش چیزی نزدیک به ۸ میلیارد تومان را برای خود و بقیه را برای همکارانش در تیم ملی فوتبال ایران می‌خواهد. کی روش تمایل دارد قراردادش را با تیم ملی تا ۲۰۱۸ تمدید کند.[۶۲][۶۳][۶۴][۶۵][۶۶] بنابه‌گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، رسانه‌های آفریقای جنوبی به نقل از روزنامه ˈکیپ تایمزˈ نوشته‌اند که کارلوس کی روش به مسوولان فدراسیون فوتبال آفریقای جنوبی گفته است، اگر نصف مبلغ پیشنهادی ایران را بدهند، درخواست آنها را برای مربیگری در تیم ملی این کشور خواهد پذیرفت.[۶۷]
- جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵
روش مربیگری و انتقادها
- دعوت بازیکن
کیروش در دوران مربیگری خود، برخی بازیکنان ثابت را از تیم کنار گذاشت و دیگر آنها را دعوت نکرد. بازیکنانی مانند سید مهدی رحمتی، هادی عقیلی و محمدرضا خلعتبری، که گفته می‌شود در فهرست سیاه کیروش هستند.[۶۸] برخی از بازیکنان تیم نیز پس از دعوت او از تیم کناره گرفتند که فرهاد مجیدی، فریدون زندی و محرم نویدکیا از آن جمه‌اند.[۶۹] کیروش برای اولین بار در ایران، به صورت گسترده از بازیکنانی که از ایرانیان مهاجر و دارای تابعیت دوگانه بودند در تیم ملی استفاده کرد. اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد از مطرح‌ترین این بازیکنان هستند.[۷۰]
- کادر فنی
تاکنون چندین نفر از دستیاران کیروش تیم را در میانه راه رها کرده‌اند. آنتونیو سیموئز دستیار اول کیروش بود در اواخر سال ۱۳۹۲ که به دلایل شخصی از تیم رفت و چند هفته بعد امید نمازی نیز بدون هماهنگی، تیم را به دلایل غیرفنی ترک کرد که با انتقاد کیروش مواجه شد.[۸۴] دو دستیار ایرانی دیگر کیروش، مجید صالح و علی کریمی نیز هر دو پس از مدت کوتاهی از آغاز همکاری، از تیم جدا شدند که با حاشیه‌هایی همراه بود.[۸۵]
- انتقادها
انتقادهای فنی از کیروش از همان بازی دوستانه نخستش با ماداگاسکار آغاز شد[۸۶] با این حال شدت انتقادهای فنی از او در گذر زمان شدت و ضعف‌هایی داشته‌است. پس از جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵، کیروش به خاطر «نتیجه‌گرایی»، «محافظه‌کاری»، «نداشتن تاکتیک جایگزین»، «گلزنی از ضربات ایستگاهی»، «زیبا بازی‌نکردن» و «دفاعی بازی‌کردن» تیم ایران مورد انتقاد قرار گرفت. با این حال کارشناسان دیگری، از روش بازی‌کردن تیم کیروش دفاع می‌کنند و موارد انتقاد را نقاط قوت و حرفه‌ای می‌دانند.[۸۷] کیروش در پاسخ گفته‌است که تیم او با روشی که «توانایی آن را داشته‌باشد» بازی می‌کند.[۸۸]
مسأله داشتن دستیار ایرانی، همواره یکی از خواسته‌های فدراسیون فوتبال ایران از کیروش بوده‌است که در مفاد قرارداد دوم نیز گنجانده شد. با این وجود منتقدان او به این نکته اشاره می‌کنند که او به مربیان ایرانی اعتقادی ندارد و برخی از مربیانی که در کادر فنی خود استفاده کرده، مناسب نبوده‌اند یا حضورشان لازم نبوده‌است. برخی از منتقدان، دستمزد و مبالغ پاداش او را بسیار بالا می‌دانند. یکی دیگر از موارد انتقاد، دخالت او در مسائلی است که مدیریتی محسوب می‌شوند و در چارچوب وظایف فدراسیون هستند. گفته می‌شود که کیروش در موارد متعددی مانند نخوه برگزاری لیگ برتر فوتبال ایران، انتخاب سرپرست تیم ملی و برگزاری اردوهای آماده‌سازی دخالت کرده‌است و این مسأله اقتدار فدراسیون را زیر سؤال می‌برد. یکی از اختلافات دیگر فدراسیون با کیروش، نحوه نظارت او بر تیم‌های ملی پایه مانند تیم امید است که یکی از مفاد قرارداد است و گفته می‌شود او این وظایف خود را به‌خوبی انجام نمی‌دهد. مرخصی‌های زیاد و طولانی‌مدت نیز از موضوعات مورد انتقاد است.[۸۹][۹۰]
آمار
سرمربیگری
دستیاری و فوتبال پایه
| تیم |
کشور |
نوع تیم |
سمت |
رده سنی |
زمان |
| ملی |
باشگاه |
سرمربی |
دستیار |
از |
تا |
| دانشگاه لیسبون |
 |
|
|
 |
|
— |
۱۹۷۸ |
۱۹۸۰ |
| الیویاس |
|
|
|
|
|
زیر ۱۳ سال |
۱۹۸۱ |
۱۹۸۲ |
| بلننسیش |
|
|
|
|
|
زیر ۱۵ سال |
۱۹۸۲ |
۱۹۸۳ |
| استوریل |
|
|
|
|
|
بزرگسالان |
۱۹۸۳ |
۱۹۸۴ |
| پرتغال |
|
|
|
|
|
زیر ۱۸ سال |
۱۹۸۵ |
۱۹۸۷ |
|
|
|
|
زیر ۱۶ سال |
۱۹۸۸ |
۱۹۹۰ |
|
|
|
|
زیر ۲۰ سال |
۱۹۸۹ |
۱۹۹۱ |
| منچستر یونایتد |
 |
|
|
|
|
بزرگسالان |
۲۰۰۲ |
۲۰۰۳ |
| |
|
|
|
بزرگسالان |
۲۰۰۴ |
۲۰۰۸ |
تألیفات، تدریس و دیگر موارد
کیروش کتابی به نام «سازماندهی ساختاری فعایت‌های فوتبال»[توضیح ۸] نوشته‌است که در مورد راهکارهای بازسازی فوتبال در پرتغال است. او همچنین مجموعه فیلم آموزشی «آموزش فوتبال با کیروش»[توضیح ۹] را تهیه کرده‌است.[۶]
کیروش در سال ۱۹۹۸ با همکاری دن گاسپار، «کیو ریپورت»[توضیح ۱۰] را تألیف کرد که برنامه‌ای راهبردی و پژوهش‌محور برای پیشرفت فوتبال در آمریکا بود.[۹۱]
وی از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲، مشاور فنی فدراسیون جهانی فوتبال بود.[۹۲] در سال ۱۹۸۹ مدرس دوره‌های مربیگری یوفا شد و دو دوره در سال‌های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ در کلاس‌های مربیگری فیفا تدریس کرد، که محل کلاس سال اول در مصر و سال دوم در عربستان سعودی بود.[۶] کیروش در دانشگاه نیز تدریس کرده‌است و استاد راهنمای ژوزه مورینیو بوده‌است.[۹۳]
او در سال ۱۹۹۷ به عنوان مربی تیم منتخب جی‌لیگ در دیدار با منتخب جهان انتخاب شد.[۶] در سال ۲۰۰۰ نیز در دو بازی مربی تیم فوتبال منتخب جهان بود که در بازی اول برابر بوسنی و در بازی دوم برابر فرانسه به ترتیب مشترکاً با کارلوس آلبرتو پریرا و ژوزف ونگلوش عهده‌دار مربیگری بود.[۹۴]
افتخارات
مربیگری
- تیم‌های ملی پایه پرتغال
- اسپورتینگ[۸]
- ناگویا گرامپوس آیت
- رئال مادرید
جوایز
زندگی شخصی
کیروش متأهل است و ۳ فرزند دارد.[۶]
:: بازدید از این مطلب : 23
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
